แพ็คเกจที่เกี่ยวข้อง
ไม่พบข้อมูล
06 กุมภาพันธ์ 2567
แดดเปรี้ยงส่องห้องนั่งเล่นจนแสบตา Bank นอนยาวทอดตัวอยู่บนโซฟา รอบๆ ตัวของเขายังคงรายล้อมด้วยเพื่อนๆ เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือพูดไม่หยุด
Bank : ฉันรู้สึกตัวเองเป็นไอออนแมน มีเหล็กปิดอยู่หน้าท้อง
อ้อม: ฉันว่าเธอเหมือนตุ๊กตาหมีที่เย็บปะมากกว่า
นก: เจ็บมากมั้ย ฉันมียาดมกลิ่นที่ยายทวดชอบ แกเสียไปแล้ว ยังไม่เคยเปิดใช้นะ
Bank : อืม วางไว้ตรงนั้น เดี๋ยวฉันเอาไปทิ้งเอง
ก้อย: ช่วงนี้ก็มีเวลาดูซีรียส์แล้วสิ
Bank : อาจไม่มาก พักฟื้นสองวันก็ต้องกลับไปทำงานแล้วล่ะ ไม่งั้นอ้อมได้ทำงานแทนฉันอีกเยอะ
อ้อม: ฉันไม่ได้ทำงานอะไรให้นะ วางไว้ที่เดิมอยู่เลย
ใบเฟิร์น: ฉันมีซีรียส์ที่ดูจบในสองวันอยู่นะ ไว้จะส่งชื่อเรื่องให้ แล้วระหว่างนี้ หมอบอกไงเรื่องพักฟื้น ต้องทำหรือห้ามทำอะไรบ้าง?
Bank : ธรรมดาอ่ะ พักผ่อน เดินช้าๆ ห้ามยกของหนัก แล้วก็อาหาร ฉันสั่งเดลิเวอรี่มา ไม่ค่อยอร่อยเลย
ก้อย: สั่งร้านฉันก็ได้นะ อาหารคลีนมีส่วนลดอยู่ อย่างน้อยก็จนเธอหาย
อ้อม: สลัดร้านก้อยอร่อยนะ แถมให้น้อยด้วย
ก้อย: อ้าว มาอีกวันไหน ฉันจะไม่อยู่เซ็นส่วนลด
นก: แล้วเดินเล่นข้างนอกบ้างได้มั้ย จะได้ขยับตัวบ้าง
Bank : หมออยากให้เดิน เดินเป็นการออกกำลังที่ดีที่สุดในช่วงแรกนี้ ส่วนใหญ่ถ้าไม่เดินช่วงแรก ปัญหาจะเยอะ แล้วกว่าจะเริ่มเดินคล่องก็ช้า
ใบเฟิร์น: งั้นเราเดินไปร้านอาหารก้อยกัน
Bank : แกจะให้ฉันเดินขึ้นทางด่วนหรอไง
ก้อย: เอาสิ เขาอาจจะไม่เก็บเงินก็ได้นะ
อ้อม: แล้วจะกลับมาทำงาน หมอให้เตรียมอะไรบ้างมั้ย ฉันจะได้ให้ที่บริษัทช่วยเตรียมให้ เช่น ไม้เท้า
Bank : ฉันไม่ได้ผ่าเข่าเสื่อมนะ หมอให้ทำงานได้ปกติ ระวังการปะทะ การล้ม การออกแรง การยกของหนัก แค่ระยะแรก ยังไงตอนกลับไปทำงานใหม่ๆ ฉันอาจใช้งานเธอเยอะหน่อยนะ
บทความโดย